William Monk noemt al snel het moment dat hij solliciteerde voor een plek bij de Ateliers. Hij had nog geen Master in de kunsten en wist niet of het gesprek succesvol was verlopen. Directeur Dominic van den Boogerd en begeleider Marien Schouten stuurden Monk voor een kwartier naar de gang om te overleggen. Ja! Hij was aangenomen maar het was een kwestie van toeval, aldus de kunstenaar.

De Ateliers is een enorme vruchtbare periode geweest voor Monk’s ontwikkeling, een periode dat aan de basis staat van zijn gehele kunstpraktijk. Dit is niet per se in het werk dat hij dan maakt te zien. Geïnteresseerde galeriehouders komen kijken als Monk in 2005 de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst wint, maar lopen gedesillusioneerd zijn atelier weer uit wanneer ze er achter komen dat niet al zijn werk van die kwaliteit is. Monk omschrijft het als werk dat nog in ontwikkeling is. Niet af, en van een kunstenaar die met zijn ideeën worstelt en daarnaast ook nog de meningen van mastodonten als Marlene Dumas en Steve McQueen te verwerken heeft. Begeleiders die door de jonge kunstenaars worden verafgood, maar die ook weer tegenstrijdige meningen op hen afvuren.

William Monk is een echte schilder. Zijn onderwerpen komen niet van ver. Vaak zijn het foto’s die hij al in zijn archief heeft, of die hij tegenkomt. Hij is echter meester in het weglaten van informatie die het ongetrainde oog wellicht het meest belangrijk vindt. Een prachtig berglandschap met daarvoor een weinigzeggende bossage… Monk kiest juist voor het laatste. Met toevoegingen vormen deze figuratieve beelden zich tot zijn werk dat qua techniek stoelt op bekende schilders uit de kunstgeschiedenis (Van Gogh, Klimt, Johns, Matisse) maar die door hem ook in een volstrekt eigen noot worden toegedicht. Daarnaast eigent hij zich ook de grotere thema’s toe. Van landkaarten tot het universum, hij legt ze vast op de door hem tekenende wijze. Vaak zijn de doeken opgedeeld in fragmenten, soms omdat ze anders zijn (vroegere) atelier niet uit kunnen, soms uit artistieke overweging.

Je kunt zien dat een kunstenaar die op zo’n sterke manier over zijn veelzijdige oeuvre vertelt de aandacht vast weet te houden. Tot ver na zessen hangt de zaal gevuld met kunstenaars, verzamelaars en galeriehouders aan zijn lippen. Monk is een voorbeeld van de oerknal die op de Ateliers plaats kan vinden. Een zoektocht van twee jaar die kan leiden tot een transitie in een oeuvre dat de verdere carrière van een kunstenaar kenmerkt. Het is interessant te zien hoe een kunstenaar denkt, werkt en zich ontwikkelt. Een blik in de studio van de kunstenaar die eerlijk en daardoor toegankelijk is.

In deze rubriek berichten Thomas Stokmans en Menno Dudok van Heel over de zesdelige lezingenserie in De Ateliers. Volgende week, dinsdag 3 november, Omer Fast om 17:00 uur. Reserveren kan via office@deateliers.nl